Διάσπαση ή ενότητα ?

Μένω σχεδόν μία δεκαετία στο Αίγιο.  Είχα συνειδητοποιήσει ότι ποτέ δεν πρόκειται να δω μία γεμάτη πλατεία από κόσμο που να διαδηλώνει για τα βασικά αλλά τόσο σημαντικά δικαιώματα που του κλέβουν καθημερινά.  Όμως διαψεύστηκα ως ένα βαθμό εχθές  Παρασκευή 22/2 όπου πλήθος Αιγιώτικου λαού γέμισε την πλατεία με σκοπό να  διαμαρτυρηθεί  για τα ΤΕΙ που θέλουν να πάρουν από την πόλη μας με το σχέδιο «ΑΘΗΝΑ».

Είδα κόσμο που δεν φανταζόμουν  ποτέ να υψώνει το τόνο της φωνής του.  

Όμως πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι δεν φτάνει να βλέπουμε τα προβλήματα  τοπικιστικά αλλά συνολικά. Ανεργία ,κλείσιμο καταστημάτων, χιλιάδες θέσεις εργασίας χαμένες, πείνα, άνθρωποι ανασφάλιστοι χωρίς δικαίωμα στην «δημόσια δωρεάν υγεία», παιδιά υποσιτισμένα στα σχολεία. Μπορεί να κερδίσουμε την μάχη για την παραμονή του ΤΕΙ αλλά δεν νομίζω ότι θα κερδίσουμε όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα για τα οποία τόσοι άνθρωποι έδωσαν την ζωή τους και που μας τα κλέβουν καθημερινά.

Νομίζετε ότι μένοντας το ΤΕΙ στο Αίγιο είτε με την μορφή που έχει τώρα δηλαδή με τις δύο σχολές ,είτε με το να καταφέρουμε να έρθουν άλλες δύο θα σταματήσουν να κλείνουν μαγαζιά στο Αίγιο;  Νομίζετε ότι οι γονείς των φοιτητών θα έχουν για πολύ καιρό την δυνατότητα να στέλνουν τα παιδιά τους στην πόλη μας να σπουδάζουν ώστε και εμείς να μπορούμε να νοικιάζουμε τα σπίτια που με κόπο και κόστος κατασκευάσαμε γι’ αυτό το σκοπό;

Το ζήτημα της παραμονής του ΤΕΙ στο Αίγιο είναι σημαντικό για την πόλη μας και τους κατοίκους της. Εξ ίσου σημαντικά και αλληλένδετα με αυτό όμως είναι και τα προβλήματα της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας που μαστίζει τους νέους κυρίως ανθρώπους, η υποβάθμιση της Παιδείας και της Υγείας. Όλα μαζί πηγάζουν από την πολιτική των μνημονίων που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις.

Αφού λοιπόν τα προβλήματα είναι τόσο πολύ δεμένα μεταξύ τους , γιατί να μην είμαστε κι εμείς ενωμένοι για να αγωνιστούμε να τα αντιμετωπίσουμε συνολικά; Τι ωφελεί να κερδίσουμε την παραμονή του ΤΕΙ και να εξακολουθούμε να βλέπουμε τους ανθρώπους να εξαθλιώνονται χωρίς δουλειά, χωρίς περίθαλψη, χωρίς παιδεία και χωρίς κανένα φως για αλλαγή αυτής της κατάστασης;

Δεν θα σταθώ στην δικαιολογία πολλών συμπολιτών μας για κομματικοποίηση των αγώνων, γιατί το βρίσκω απλά μία φτηνή δικαιολογία.  Ο πιο απλός άνθρωπος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι μπορούμε να αφήσουμε  στην άκρη αυτά που μας  χωρίζουν και να παλέψουμε για αυτά που μας ενώνουν, για τους νέους μας αλλά και για μία αξιοπρεπή ζωή.

Μας τρομοκρατούν για την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ευρώ. Αναρωτιέμαι:  Πειράζει τον πεινασμένο άνθρωπο σε τι νόμισμα ΔΕΝ θα έχει να πληρώσει το ψωμί  ή το γάλα του;

Τα μνημόνια, οι ατομικές συμβάσεις ,απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων χωρίς κανένα σχέδιο, χαράτσια (ενοίκια στα ίδια μας τα σπίτια που τα έχουμε φτιάξει με κόπους μίας ζωής), αυτοκτονίες ανθρώπων που από την μία στιγμή στην άλλη καταστράφηκε η ζωή τους θα συνεχίσουν να υπάρχουν στη ζωή μας και να την υποβαθμίζουν μέχρι την εξαθλίωση. Αν δεν σηκώσουμε το ανάστημα μας σε όλα αυτά πάμε χαμένοι.

Οι δομές αλληλεγγύης που στήνονται (κοινωνικά φαρμακεία, συσσίτια κλπ) είναι μια μικρή ανακούφιση για τους συμπολίτες μας που υποφέρουν, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Αύριο και εκείνοι που τώρα μπορούν ακόμη και βοηθούν θα έχουν ανάγκη από βοήθεια.

Ελάτε να δώσουμε δύναμη λοιπόν στους αγώνες ενωμένοι για όλους και για όλα και τότε θα δείτε την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας.

Δεν θα κρίνω κανέναν, γιατί απλά αυτά είναι μερικές σκέψεις, αλλά περιμένω όπως κι εγώ, που δεν έχω να χάσω ή να κερδίσω κάτι από την παραμονή των ΤΕΙ στο Αίγιο, αγωνίζομαι έτσι να αγωνιστείς και εσύ για μένα, για τα παιδιά σου, για τα εγγόνια σου. Μην αφήσουμε τους άλλους να παίξουν με την ζωή μας και τα όνειρά μας. Σε κάθε κάλεσμα  για αγώνα βγες και φώναξε. Ενωμένοι μπορούμε να κερδίσουμε πολλά.

Παρτάλη Μαρίνα

Π.Κερύνεια Δήμου Αιγιάλειας